Fin de curso: as recensións

O mércores 21 de xuño está marcado no calendario escolar en vermello: acaban as clases, e empeza o verán para o noso alumnado. Pero os pequechos de ABCD non quixeron marchar sen deixarnos as súas opinións sobre algúns dos libros lidos. Se non os coñecedes, podes collelos na Mario Pereira e gozar da lectura durante as vacacións.

Aquí os tedes, coas obras que leron eles ou algúns dos compañeiros dos outros clubs. Sylvia Cea, a súa coordinadora, desta vez aceptou saír na foto.

O misterio de Portomarín, por Pablo Pérez

"Esta novela foi escrita por Antía Yáñez e foi a escollida polo noso club de lectura para ler e comentar ao longo do primeiro trimestre.

É a historia de catro rapaces que teñen que pasar o verán na vila de seu tío, Portomarín, para axudalo co albergue do que é propietario. Nun principio pensaban que o verán ía ser tan monótono como os anteriores, pero unha serie de sucesos cos que descubriron o cadáver dunha muller convertiuno nun moito máis axetreado e divertido. Despois das súas pesquisas descubriron que a muller se atopaba nun hotel que se vira anegado polo encoro construído na zona. Ao final chegarán a unha descuberta que lles resultara inimaxinable ata ese momento.

Recomendaría este libro aos amantes do misterio, xa que os mantén intrigados ata o último momento"

O misterio de Portomarín, por Manuel Rodríguez

"Foi unha entretida historia sobre o misterio dun asasinato que me enganchou moito, e foi moi bonito. Ademais nesta historia mestúranse diferentes sucesos históricos." 

O que sei do silencio, por Ana Taboada

"Este libro gustoume moito polo punto de vista que dá a escritora sobre unha historia dun caso de acoso. Aprendín moitas cousas e fíxome reflexionar sobre este tema. Unha vez que empecei a lelo non puiden parar, e remateino o mesmo día no que o empecei.

Eu recomendo este libro porque coa lectura das súas páxinas aprendes moito e engánchate o tema da historia."

O que sei do silencio, por Alicia Quintela

"O que sei do silencio é un libro que me gustou moito porque conta unha historia pola que está pasando moita xente. Gústame que mostre a realidade, que non todo na vida son flores nun día soleado, que a vida é moi inxusta, pero que se nos mantemos unidos podemos vivila sen medo, sendo nós mesmos."

O que sei do silencio, por Leire Pérez

"Pareceume un libro moi intrigante e interesante. O que non me gustou moito foi que a amiga non dixera antes que a protagonista estaba sendo acosada. É un libro deses que queres seguir lendo para saber o que pasará, e este tipo de historias encántanme."

O que sei do silencio, por Noa Gil

"Pareceume un libro moi interesante e que engancha desde o principio. Ademais o final non o esperaba e encantoume a trama. 100% recomendable".

Cuando Hitler robó el conejo rosa, por Palmira Ferreiro

"A min pareceume un libro moi emocionante e interesante. Sempre me gustaron os libros que falan sobre a 2ª Guerra Mundial e saber como a xente lograba fuxir. Este libro flipoume moitísimo, xa que é a historia dunha nena á que lle acontecen este tipo de sucesos. Anna é moi afortunada."

Jesper, por David Vila

"Gustoume moito o libro pola súa realidade histórica. A estrutura estaba moi ben organizada, e o mellor da obra era a intriga que provocaba continuar lendo o libro. O único aspecto negativo que podo comentar é a súa brevidade e o seu final desgraciado".

Jesper, por Mateo Gutiérrez

"Gustoume moito, xa que presenta a historia de forma complexa e, aínda que é algo confusa ao principio, resólvese ao final. Ademais, pareceume interesante e divertinme moito léndoo, porque a trama é emocionante e xera suspense. Recomendaríallo a calquera persoa da miña idade á que lle guste a historia do século XX"

LeA Casa e Infamia

Para a última reunión deste curso LeA Casa cambiou a Biblioteca pola cafetería, e Ana Paula sorprendeunos cun saboroso doce de noces. Así a Infamia da que estabamos a falar foi un pouco menos dura. 

A obra gustou, pero, como adoita suceder, catro lecturas deron lugar a catro interpretacións diferentes desta historia angustiosa e cun final aberto e, nalgún caso ata decepcionante. Por que non continúa a historia? Que pensa facer Branca Giraud? Desde aquí animamos a Ledicia Costas a que nos conte, nunha segunda parte, que vai ser deses personaxes traumatizados e violentos ou violentados.

Pola nosa parte, decidimos que no verán leremos  A culpa, de María Solar, aproveitando que xa temos a guía de lectura para irnos solventando dúbidas. Pero un só libro non dá para nada, así que as novidades que acaban de chegar á Mario Pereira terán unha lectura estival nos fogares das nosas familias.

Sardegna, os cadernos de viaxe

Como xa é costume en moitos centros educativos, aproveitamos o mes de maio para expoñer os CADERNOS DE VIAXE, diarios do noso alumnado que nos amosa algún retalliño da súa estadía en Sardegna (ou Sardigna). 

Neste intercambio puideron comprobar de primeira man como hai linguas, moi cerquiña de nós, moito máis minorizadas ca o galego, e como os prexuízos lingüísticos que algúns teñen sobre a nosa lingua son, por desgraza, exportables a moitas outras. O sardo non ten cabida nos currículos académicos dos seus "xemelgos" de Cagliari, e só uns poucos son quen de falalo.

Pero non todo vai ser lingua, e o sábado 15 de abril supuxo a primeira experiencia en avión para algúns destes mozos. A fin de semana foi tempo para as familias e a praia.

O luns 17 a xornada comezou no Parque da Giara, un espectacular parque natural no que, entre outras especies, puideron observar os únicos cabalos de Europa que viven en total liberdade, sen ningún tipo de intervención humana; ou os escaravellos do esterco construíndo as súas bólas de alimento; ao lado de especies máis comúns para eles coma lagartos ocelados, bolboretas, ciclamens ou euphorbias.

Xa pola tarde, e de novo nun entorno de natureza, mais á beira do mar, a área arqueolóxica de Nora permitiulles coñecer a civilización fenicia.

E seguindo coa natureza o martes 18 tocou subir á Sella del diavolo para obter as mellores vistas do Poetto. No descenso cara á praia apareceron os animais máis típicos do Sur da Sardeña, os flamengos que habitan as Salinas de Montelargius.

 

Para o mércores 19, os nosos anfitrións tíñannos reservadas un par de visitas subterráneas. A primeira delas foi San Giovanni, unha cavidade utilizada polo home para múltiples usos, entre eles servir de estrada ata o ano 1999. Nela as estalagtitas e estalagmitas son o principal centro de interese, xunto coas mostras de diferentes tipos de rochas.

 

E despois de xantar na praia de Masua dirixímonos á entrada de Porto Flavia, un par de túneles escavados na rocha que permitía que os barcos de grande calado se achegasen a recoller o mineral extraído polas zonas de Iglesia e Carbonia. 

Finalmente, o xoves acabamos as rutas pola illa achegándonos a Barumini, para coñecer a cultura dos nuraxi, unha civilización que habitou a Sardeña entre os séculos XIII e VI a. C.

 

Durante a intensa semana de intercambio, tamén houbo tempo para ver o funcionamento do Liceo Scientifico Pitagora, onde estudan os nosos anfitrións, na zona de Selargius, e de coñecer a capital, Cagliari, cidade na que está ambientada Acabadora, unha das obras compartidas polo club de lectura Tarabelos (Biblioteca Mario Pereira) e o alumnado da sección española do liceo sardo.

 

Acabadora, as recensións

Aínda que xa vai alá media lectura da obra nova, os Tarabelos quérennos deixar agora as recensións de Acabadora, da autora sarda Michela Murgia. En mes e medio, cando estean de volta da súa viaxe á illa italiana, contarannos se se cruzaron con algúns destes personaxes polas rúas.

"A novela ten unha trama moi interesante. pareceume moi intrigante o feito de non desvelar moi pronto o labor da acabadora. Non obstante, o final non me gustou demasiado, botei en falta algo que concluíse ben a historia".

Marta Rodríguez Villanueva

"Ao principio o libro non engancha demasiado, pero cando se descobre o traballo da tía, e deste modo se entende o título da obra, entón comeza a atraer. Así é todo, o final é un pouco incompleto, xa que me gustaría que despois da morte da acabadora se desen máis detalles da vida de María.” 

Begoña Vázquez Manteiga

“Acabadora é un libro interesante, entretido e fácil de ler. Non é moi longo, polo que non é canso e a lectura faise bastante amena. Tocante ao contido, a historia deixa un baleiro que non se completa; gustaríame que houbese unha segunda parte que aclarase algunhas cousas.  Recomendaría a lectura aos meus compañeiros, xa que me gustou bastante". 

Andrea Vilela Vicente

“Este libro non me agradou ao principio, pero a medida que pasaban os capítulos ía enganchándome máis, sobre todo desde o capítulo no que se rebela o oficio da protagonista; e despois diso a obra xa colleu máis interese para min. Por outro lado, pareceume unha historia atractiva, e desfrutei léndoa.”  

Yago Castro Carballal

 “Acabadora pareceume un libro moi entretido, pero no momento en que xa pasei do capítulo catro, posto que, a verdade, ao principio custoume entender quen eran os personaxes e os seus respectivos familiares. Gustoume ese plot twist que temos de Bonaria, xa que nun principio pensabamos algo da súa profesión totalmente distinto do que realmente facía”.

Miguelángel Rivero Castillo

“Ler esta obra de Michela Murgia foi unha experiencia un tanto diferente: nun primeiro momento non lle puiden atopar o gusto ao libro, non me chegou a enganchar; mais isto cambiou co descubrimento da relación entre o título e a verdade sobre a tía Bonaria, xa que, ademais de coser vestidos, esta personaxe encárgase de acabar coa vida da xente que está chegando ao seu final”.  

Juan Ramón Villar Fernández

“Acabadora pareceume un libro realmente entretido. Isto débese ao misterio que envolve toda a historia de María e Bonaria. María, unha pequena que é adoptada por Bonaria, debido á incapacidade da súa familia para asumir os gastos da crianza, comeza a sospeitar de súa tía por culpa das saídas nocturnas. O misterio fai que non queiras parar de ler ata saber que é o que acontece, para descubrir que a tía Bonaria mata persoas. Así trátase a problemática da eutanasia, un tema moi polémico, e o dereito a unha morte digna.  

Recoméndovos esta lectura encarecidamente.” 

 Noela Mato López

“Murgia conta a historia dunha muller e a súa relación cunha moza da que coida, en Soreni, unha pequena vila de Sardeña. Bonaria, unha modista do lugar, adopta a María, que é a cuarta filla dunha familia humilde, e que a descoida. A súa nova vida transfórmase por completo, pero aparece unha sensación de misterio con respecto á súa nova nai, debido ás estrañas saídas que realiza, os silencios e temor dos demais ao cruzarse con ela. Aínda que vivía feliz e moi querida por Bonaria, existía a realidade de que a adoptante, ademais de coser vestidos, acababa coa vida das persoas moribundas.

Esta trama parece moi envolvente grazas a todo o misterio que leva consigo, o que fai que sexa unha lectura amena. Penso que, en parte, busca facer unha crítica a un sistema que non permite certa prácticas que en ocasións son necesarias tanto para persoas vivas como para aquelas que non terminan de irse da vida e non teñen a posibilidade de facelo con dignidade.” 

Fabiana Núñez Moreira

“O libro pareceume moi interesante e tremendamente entretido, xa que estás todo o tempo intentando entender a historia, ata que, ao final, todo cobra sentido.

Gustoume, en especial, que traten o tema da eutanasia, facendo saber que xa existía dende hai tempo. Isto faite pensar moito, e reflexionar sobre o tema; e, independentemente da túa opinión ao respecto, empatizas.” 

 Lucía Maceira Lázara

O intercambio visto desde a distancia

 Queredes saber que pensa o alumnado sardo da súa experiencia en Lalín?  Premede na ligazón e descubrídeo.

Fina Casalderrey candidata ao Hans Christian Andersen

 FINA CASALDERREY, unha das escritoras máis lidas nos clubs de lectura de Educación Primaria e Secundaria, acaba de ser proposta, pola OEPLI (Organización española para o libro infantil e xuvenil) como candidata ao Premio Hans Christian Andersen 2023, galardon que, cada ano, concede a Organización internacional para o libro xuvenil, e que é considerado como o Nóbel da literatura infantil.

Desde a Biblioteca Mario Pereira e a Trama Irmau dos nosos clubs de lectura non podemos máis que felicitar á escritora pontevedresa e desexarlle toda a sorte do mundo.

Imaxe da Web oficial de Fina Casalderrey

Intercambio Sardeña-Lalín

E por fin chegou o día... Os mozos da sección española do Liceo Scientifico Pitagora (Cagliari) xa están coas súas familias de acollida. Serán sete días de non parar, nos que desde onte mesmo están a coñecer diferentes localidades galegas, máis alá das rúas e parroquias de Lalín e Vila de Cruces onde se hospedan.

E que mellor que empezar por Pedrafita do Cebreiro? Alí agardábanos o Santo Graal e a neve,  moitos deles leron por vez primeira a Cabanillas e fotografáronse co cáliz que se custodia no santuario, pero o mellor estaba por chegar. Dos vinte e un mozos sardos moi pouquiños tocaran a neve algunha vez, así que os 4.5 Km que fixeron polo tramo O Cebreiro-Liñares, totalmente nevado, e cun espesor considerable, provocaron algúns dos momentos máis ilusionantes do día.

O Mosteiro de Samos e Portomarín foron outras das paradas obrigatorias desta primeira xornada cultural, na que xa se empezaba a ver interacción entre dúas culturas, no fondo, non tan diferentes: a sarda e a galega.